Mieszanki ziołowe wspomagające leczenie nowotworów i chroniące przed nowotworami.

Poniżej zamieszczam przepisy 47 mieszanek ziołowych.Wszystkie przepisy pochodzą z książki dr Elżbiety Zielińskiej pt. “Rak – Naturalne Metody Terapii” (Wrocław 1999).

Podaną porcję z wybranego zestawu ziół należy wypić w ciągu 21 dni – trzech tygodni (o ile nie jest zaznaczone inaczej). Całą mieszankę należy zatem podzielić na 21 porcji.

Sposób przygotowania ziół: Rano do porcji ziół wlewamy 3-4 szklanki zimnej, dobrej wody, zagotowujemy i pozostawiamy do naciągnięcia przez 15 minut. Po ostudzeniu 2/3 płynu wypijamy na czczo, a resztę do południa przed następnym posiłkiem. Wieczorem do rannych fusów ziół wlewamy wodę (1 lub 2 szklanki), gotujemy na wolnym ogniu od 3 do 20 minut i wypijamy. Czas gotowania zależy od pory roku, składników i stanu chorego. Zimą, zioła twarde, korę i korzenie gotujemy najdłużej.

A teraz kilka uwag ogólnych odnośnie sporządzania /zaparzania i spożywania ziół

Zioła należy pić profilaktycznie, a nie tylko wtedy, gdy odczuwamy dolegliwości. Jeśli w leczeniu zaobserwujemy poprawę, nigdy nie należy przerywać picia ziółek, lecz kontynuować terapię przez dłuższy czas. Zioła należy pić świeżo parzone – za najdłuższy, możliwy do przyjęcia okres między parzeniem a piciem należy uznać 10 godzin. Nie należy używać ziół starych, spleśniałych, pochodzących z opakowań, na których nie ma nazwy rośliny. Do parzenia ziół nie należy używać naczyń aluminiowych, nie mogą to być również naczynia zniszczone, np. z odpryśniętą emalią. Najwłaściwsze, najbardziej polecane są szklane naczynia żaroodporne. Zioła stosowane raz dziennie należy pić przed snem, dwa razy dziennie należy pić, rano i wieczorem. Trzy razy – rano, w południe i wieczorem.

UWAGA! – Pogrubionym tekstem zaznaczone są najważniejsze składniki mieszanki.

1. ZIOŁA PRZECIWRAKOWE Z DRAPACZEM
1. Chmiel, szyszki 50 g
2. Drapacz, ziele 100 g
3. Glistnik jaskółcze ziele, ziele 50 g
4. Kalina, kora 50 g
5. Lubczyk, korzeń 50 g
6. Lukrecja, korzeń 50 g
7. Piołun, ziele 50 g
8. Rzewień, korzeń 20 g
9. Szanta, ziele 50 g

2. ZIOŁA PRZECIWRAKOWE ŁAGODZĄCE
1. Bez czarny, liście 50 g
2. Fiolek trójbarwny, ziele 50 g
3. Gwiazdnica, ziele 50 g
4. Melisa, liść 50 g
5. Nagietek pomarańczowy, ziele lub kwiat 50 g
6. Rumianek, koszyczki 50 g
7. Przetacznik leśny i ożankowy, ziele 50 g
8. Przytulia, ziele 50 g
9. Szałwia, liść 50 g

3. ZIOŁA PRZECIWRAKOWE WZMACNIAJĄCE
1. Drapacz, ziele 50 g
2. Glistnik jaskółcze ziele, ziele 50 g
3. Kozieradka, nasiona 50 g
4. Lukrecja, korzeń 50 g
5. Łopian, korzeń 50 g
6. Mniszek, korzeń 50 g
7. Piołun, ziele 50 g
8. Skrzyp, ziele 50 g
9. Tarczownica, plecha 50 g

4. ZIOŁA PRZECIWRAKOWE MINERALIZUJĄCE
1. Bluszczyk kurdybanek, ziele 50 g
2. Borówka czernica, liść 50 g
3. Gwiazdnica ziele 50 g
4. Orzech wioski, liść 50 g
5. Pokrzywa, ziele 50 g
6. Rdest ptasi, ziele 50 g
7. Skrzyp polny, ziele 50 g
8. Tarczownica plecha 50 g
9. Żywokost, ziele lub korzeń 50 g

5. ZIOŁA PRZY RAKU ŻOŁĄDKA (o. Klimuszko)
1. Borówka czernica, liść 50 g
2. Brzoza, liść 50 g
3. Dziurawiec, ziele 50 g
4. Fiolek trójbarwny, ziele 50 g
5. Jemioła, ziele 50 g
6. Oman, korzeń 50 g
7. Perz, kłącze 50 g
8. Pokrzywa, liść 50 g
9. Prawoślaz, korzeń 50 g
10. Sosna pączki lub Tarczownica, plecha 50 g
11. Wierzba, kora 50 g
Mieszankę należy wypić w ciągu miesiąca.

6. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH ŻOŁĄDKA OCZYSZCZAJĄCE
1. Chmiel, szyszki 50 g
2. Drapacz, ziele 50 g
3. Glistnik jaskółcze ziele, ziele 50 g
4. Kalina, kora 50 g
5. Lukrecja, korzeń 50 g
6. Lopian, korzeń 50 g
7. Piołun, ziele 50 g
8. Tarczownica, plecha 50 g
9. Żywokost, ziele lub korzeń 50 g

7. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH ŻOŁĄDKA ŁAGODZĄCE
1. Anginka, ziele 50 g
2. Dziurawiec, ziele 50 g
3. Fiolek trójbarwny, ziele 20 g
4. Gwiazdnica, ziele 50 g
5. Krwawnik, ziele 50 g
6. Melisa, ziele 50 g
7. Nagietek pomarańczowy, ziele 50 g
8. Pięciornik kurze ziele, kłącze 20 g
9. Rdest ptasi, ziele 20 g
10. Rumianek, koszyczki 50 g
11. Skrzyp polny, ziele 50 g

8. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH JELIT OCZYSZCZAJĄCE
1. Drapacz, ziele 50 g
2. Fiolek trójbarwny, ziele 50 g
3. Kosaciec, kłącze 50 g
4. Lukrecja, korzeń 50 g
5. Morszczyn, plecha 50 g
6. Piołun, ziele 50 g
7. Rzewień dłoniasty, korzeń 20 g
8. Trędownik bulwiasty, ziele 50 g
9. Żywokost, ziele lub korzeń 50 g

9. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH JELIT ŁAGODZĄCE
1. Cząber, ziele 50 g
2. Gwiazdnica, ziele 50 g
3. Lebiodka, ziele 50 g
4. Melisa, liść 50 g
5. Nagietek pomarańczowy, ziele 50 g
6. Orzech, liście 50 g
7. Pokrzywa, liść 50 g
8. Rumianek, koszyczki 50 g
9. Skrzyp polny, ziele 50 g

10. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH WĄTROBY (prof. Muszyński)
1. Dziurawiec, ziele 200 g
2. Glistnik jaskółcze ziele, ziele 60 g
3. Mydlnica, korzeń 100 g

11. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH WĄTROBY Z MNISZKIEM
1. Dymnica, ziele 50 g
2. Dziurawiec, ziele 50 g
3. Jemioła, ziele 50 g
4. Kalina, kora 50 g
5. Lukrecja, korzeń 50 g
6. Mniszek, ziele 100 g
7. Piołun, ziele 20 g
8. Rumianek, koszyczki 50 g
9. Serdecznik, ziele 50 g

12. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH WĄTROBY Z PIĘCIORNIKIEM GĘSIM
1. Drapacz, ziele 50 g
2. Jemioła, ziele 20 g
3. Nagietek pomarańczowy, ziele 50 g
4. Orzech, liście 50 g
5. Pięciornik gęsi, ziele 100 g
6. Rumianek, koszyczki 50 g
7. Tasznik, ziele świeżo suszone 50 g
8. Trędownik bułwiasty, ziele 50 g
9. Wrotycz pospołity, kwiat 50 g

13. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH WĄTROBY Z LUKRECJĄ
1. Centuria, ziele 50 g
2. Cykoria, korzeń 50 g
3. Fasola, strąki 50 g
4. Głistnik jaskółcze ziełe, ziele 50 g
5. Kałina, kora 50 g
6. Lukrecja, korzeń 100 g
7. Mniszek, ziele 50 g
8. Piołun, ziele 20 g
9. Szanta, ziele 50 g

14. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH WĄTROBY Z KRWAWNIKIEM ŁAGODZĄCE
1. Chmiel, szyszki 50 g
2. Drapacz, ziele 20 g
3. Kocanka, kwiatostan 50 g
4. Kasztanowiec, kwiat 50 g
5. Krwawnik, ziele 100 g
6. Lukrecja, korzeń 50 g
7. Nagietek pomarańczowy, ziele 50 g
8. Nasturcja, ziele 50 g
9. Rumianek, koszyczki 50 g

15. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH WĄTROBY WZMACNIAJĄCE Z RZEPIKIEM
1. Drapacz, ziele 50 g
2. Głistnik jaskółcze ziełe, ziele 20 g
3. Kalina, kora 50 g
4. Kolendra, nasiona 50 g
5. Kozieradka, korzeń 50 g
6. Lukrecja, korzeń 50 g
7. Oman, korzeń 50 g
8. Ruta, ziele 50 g
9. Rzepik, ziele 100 g

16. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH WĄTROBY WZMACNIAJĄCE Z HYZOPEM
1. Bluszczyk kurdybanek, ziele 50 g
2. Drapacz, ziele 50 g
3. Gwiazdnica, ziele 50 g
4. Hyzop, ziele 100 g
5. Kminek, nasiona 50 g
6. Kozieradka, nasiona 50 g
7. Lukrecja, korzeń 50 g
8. Ogórecznik, ziele 50 g
9. Piołun, ziele 20 g

17. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH WĄTROBY I KAMICY ŻÓŁCIOWEJ
1. Drapacz, ziele 50 g
2. Glistnik jaskółcze ziełe, ziele 50 g
3. Głóg, owoc 50 g
4. Jarzębina, owoc 50 g
5. Kukurydza, włosy 100 g
6. Lukrecja, korzeń 50 g
7. Mięta, liść 50 g
8. Nawłoć, ziele 50 g
9. Piołun, ziele 20 g

18. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH ORGAN6W KOBIECYCH Z RUMIANKIEM
1. Babka, liść 50 g
2. Bluszcz, liść 50 g
3. Fiołek wonny, ziele 50 g
4. Koniczyna czerwona, ziele 50 g
5. Malwa czarna, kwiat 50 g
6. Rumianek, koszyczki 100 g
7. Szałwia, liść 50 g
8. Szczaw kędzierzawy, korzeń 20 g
9. Wrotycz pospołity, kwiat 50 g

19. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH ORGAN6W KOBIECYCH Z GWIAZDNICĄ
1. Byłica boże drzewko, ziele 50 g
2. Chmieł, szyszki 20 g
3. Głóg, owoc 50 g
4. Gwiazdnica, ziele 100 g
5. Lubczyk, korzeń 50 g
6. Nagietek pomarahczowy, ziele 50 g
7. Pokrzywa, liść 50 g
8. Tasznik, świeżo suszone ziele 50 g
9. Zlocieh maruna, ziele 50 g

20. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH ORGAN6W KOBIECYCH Z SZANTĄ
1. Glistnik jaskółcze ziele, ziele 20 g
2. Goryczka żółta, korzeń 50 g
3. Kalina, kora 50 g
4. Lukrecja, korzeń 50 g
5. Piołun, ziele 50 g
6. Pomarańcza gorzka, owoc lub olejek 50 g
7. Ruta, ziele 50 g
8. Szantą ziele 100 g
9. Wrotycz pospołity, kwiat 50 g
1-2 krople olejku należy dodać do porcji ziół przygotowanych do wypicia.

21. ZIOŁA PRZY MIĘŚNIAKACH (o. Klimuszko)
1. Borówka, liść 50 g
2. Brzoza, liść 50 g
3. Jemioła, ziele 50 g
4. Kalina, kora 50 g
5. Kasztanowiec, kwiat 50 g
6. Pięciornik kurze ziele, kłącze 50 g
7. Rdest ptasi, ziele 50 g
8. Skrzyp, ziele 50 g
9. Tasznik, świeżo suszone ziele 50 g

22. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH PIERSI Z PRZETACZNIKIEM
1. Błuszcz, liście 50 g
2. Fiołek wonny, ziele 50 g
3. Koniczyna czerwona, ziele 50 g
4. Nagietek pomarańczowy, ziele 50 g
5. Nostrzyk, ziele 50 g
6. Przetacznik leśny łub (i) ożankowy, ziele 100 g
7. Rzewień dłoniasty, korzeń 20 g
8. Szanta, ziele 50 g
9. Tasznik, świeżo suszone ziele 50 g

23. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH PIERSI Z NAGIETKIEM
1. Drapacz, ziele 50 g
2. Dziurawiec, ziele 50 g
3. Glistnik jaskłócze ziele, ziele 20 g
4. Głowienka, ziele 50 g
5. Krwawnik, ziele 50 g
6. Melisa, liść 50 g
7. Nagietek pomarańczowy, ziele lub kwiat 100 g
8. Przywrotnik pasterski, ziele 50 g
9. Wrotycz pospołity, kwiat 50 g

24. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH PIERSI Z PRAWOŚLAZEM
1. Drapacz, ziele 50 g
2. Fenkuł, nasiona 50 g
3. Glistnik jaskółcze ziele, ziele 50 g
4. Kalina, kora 50 g
5. Oman, korzeń 50 g
6. Prawoślaz, liście 100 g
7. Przetacznik leśny i ożankowy, ziele 50 g
8. Rzewień dłoniasty, korzeń 20 g
9. Szczaw kędzierzawy, korzeń 50 g
Przy nowotworach piersi bardzo ważne są terapie zewnętrzne, okłady, smarowanie lekami z ziół.

25. ZIOŁA PRZY PRZEROŚCIE GRUCZOŁU KROKOWEGO (o. Klimuszko)
1. Jemioła, ziele 50 g
2. Kukurydza, włosy 50 g
3. Łopian, korzeń 50 g
4. Nawłoć, ziele 50 g
5. Pięciornik gęsi, ziele 50 g
6. Pięciornik kurze ziele, kłącze 50 g
7. Tymianek, ziele 50 g
8. Wierzba, kora 50 g

26. ZIOŁA PRZY PRZEROŚCIE GRUCZOŁU KROKOWEGO ZE SKRZYPEM
1. Bez czarny, kwiat 50 g
2. Dzurawiec, ziele 50 g
3. Kasztanowiec, kwiat 50 g
4. Nawłoć, ziele 50 g
5. Pokrzywa, liść 50 g
6. Rdest ptasi, ziele 50 g
7. Rzewień dłoniasty, korzeń 20 g
8. Skrzyp polny, ziele 100 g
9. Wiązówka błotną kwiat 50 g

27. ZIOŁA PRZY PRZEROŚCIE GRUCZOŁU KROKOWEGO Z SERDECZNKIEM
1. Fasola, strąki 50 g
2. Lukrecja, korzeń 50 g
3. Łopian, korzeń 50 g
4. Owies, ziele 50 g
5. Piołun, ziele 20 g
6. Rdest ptasi, ziele 50 g
7. Serdecznik, ziele 100 g
8. Skrzyp połny, ziele 50 g
9. Wierzba, kora 50 g

28. ZIOŁA PRZY PRZEROŚCIE GRUCZOŁU KROKOWEGO Z LIŚCIEM BRZOZY
1. Brzoza, liść 100 g
2. Borówka, liść 50 g
3. Drapacz, ziele 50 g
4. Lubczyk, korzeń 50 g
5. Pietruszka, nasiona lub korzeń 50 g
6. Porzeczka czarna, liść 50 g
7. Przetacznik leśny lub ożnakowy, ziele 50 g
8. Skrzyp polny, ziele 50 g
9. Tuja (żywotnik), szczyty gałązek 20 g

29. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH NEREK
1. Brzoza, liść 50 g
2. Lubczyk, korzeń 50 g
3. Nawłoć, ziele 50 g
4. Ogórecznik, ziele 50 g
5. Pokrzywa, liść 50 g
6. Przymiotno kandyjaskie, ziele 50 g
7. Rumianek, koszyczki 50 g
8. Skrzyp, ziele 50 g
9. Wutzówka błotna, kwiat 50 g

30. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH PŁUC
1. Bluszcz, liście 50 g
2. Borówka, liście 50 g
3. Dziewanna, liście 50 g
4. Lukrecja, korzeń 50 g
5. Miodunka, ziele 50 g
6. Podbiał, Gście 50 g
7. Skrzyp, ziele 50 g
8. Szanta, ziele 50 g
9. Tarczownica, plecha 50 g

31. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH SKÓRY
1. Bez czarny, liście 50 g
2. Byłica pospołita, ziele 50 g
3. Chmiel, szyszki 50 g
4. Glistnik jaskółcze ziele, ziele 50 g
5. Gwiazdnica, ziele 50 g
6. Marzanka wonna, ziele 50 g
7. Nostrzyk, ziele 50 g
8. Przytulia, ziele 50 g
9. Skrzyp polny, ziele 50 g

32. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH UKŁ. LIMFATYCZNEGO Z GWIAZDNICĄ
1. Bylica pospołita, ziele 50 g
2. Bodziszek cuchnący, ziele 50 g
3. Gwiazdnica, ziele 100 g
4. Jeżówka korzeń 50 g
5. Nostrzyk, ziele 50g
6. Nagietek pomarańczowy, ziele 50 g
7. Przytulia, ziele 50 g
8. Szczaw kędzierzawy, korzeń 50 g
9. Tuja szczyty gałązek 20 g

33. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH UKŁ. LIMFATYCZNEGO Z PRZYTULIĄ
1. Arcydzięgieł, korzeń 20 g
2. Gwiazdnica, ziele 50 g
3. Lukrecja, korzeń 50 g
4. Mniszek, ziele lub korzeń 50 g
5. Nagietek pomarańczowy, ziele lub kwiat 50 g
6. Orzech włoski, liść 50 g
7. Przytułia, ziele 100 g
8. Ruta, ziele 50 g
9. Szanta, ziele 50 g

34. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH UKŁ. LIMFATYCZNEGO Z KONICZYNĄ
1. Babka, liść 30 g
2. Dziewanna, liść 50 g
3. Głowienka, ziele 50 g
4. Gwiazdnica, ziele 30 g
5. Koniczyna czerwona, ziele 100 g
6. Marzanka, ziele 50 g
7. Mełisa, liść 50 g
8. Nagietek pomarańczowy, ziele lub kwiat 50 g
9. Pokrzywa, liść 50 g

35. ZIOŁA OCZYSZCZAJĄCE UKŁAD LIMFATYCZNY Z BZEM
1. Bez czarny, liście 100 g
2. Bobrek, ziele 50 g
3. Drapacz, ziele 50 g
4. Macierzanka, ziele 50 g
5. Nagietek pomarańczowy, ziele lub kwiat 50 g
6. Podbiał, liść 50 g
7. Przetacznik łeśny i ożankowy, ziele 50 g
8. Trędownik bulwiasty, ziele 50 g
9. Tuja, wierzchołki gałązek 20 g

36. ZIOŁA OCZYSZCZAJĄCE UKŁAD LIMFATYCZNY (prof. Muszyński)
1. Fiołek trójbarwny, ziele 100 g
2. Lukrecja, korzeń 75 g
3. Łopian, korzeń 100 g
4. Mydlnica, korzeń 50 g
5. Orzech włoski, liść 50 g
6. Perz, kłącze 60 g
7. Poziomka, ziele 90 g

37. ZIOŁA OCZYSZCZAJĄCE UKŁAD LIMFATYCZNY (prof. Murzyński)
1. Dziurawiec, ziele 200 g
2. Łopian, korzeń 80 g
3. Orzech włoski, liść 120 g

38. ZIOŁA PRZY NOWOTWORACH ŚLEDZIONY
1. Chmieł, szyszki 50 g
2. Gwiazdnica, ziele 50 g
3. Hyzop, ziele 50 g
4. Kosaciec, kłącze 50 g
5. Lukrecja, korzeń 50 g
6. Mydlnica, korzeń 50 g
7. Nagietek pomarańczowy, ziele lub kwiat 50 g
8. Przytułia, ziele 50 g
9. Szanta, ziele 50 g

39. ZIOŁA PRZY ZABURZENIACH CZYNNOŚCI ŚLEDIONY (o.Klimuszko)
1. Arcydzięgieł, korzeń 50 g
2. Dziurawiec, ziele 50 g
3. Fenkul, nasiona 50 g
4. Glistnik jaskółcze ziełe, ziele 50 g
5. Kocanka, kwiatostan 50 g
6. Pokrzywa, liść 100 g
7. Rumianek, koszyczki 50 g

40. ZIOŁA PRZY ANEMII ZŁOŚLIWEJ (o. Klimuszko)
1. Bobrek, liść 50 g
2. Głóg, kwiatostan 50 g
3. Jałowiec, owoc 50 g
4. Jarzębina, owoc 50 g
5. Krwawnik, ziele 50 g
6. Mniszek, korzeń 50 g
7. Orzech włoski, liść 50 g
8. Pokrzywa, liść 50 g
9. Porzeczka czarna, liść 50 g
10. Róża, owoc 50 g
11. Tatarak, kłącze 50 g
Zioła wypić w ciągu miesiąca.

41. ZIOŁA PRZY BIAŁACZCE (o. Klimuszko)
1. Arcydzięgieł, korzeń 50 g
2. Bobrek, liść 50 g
3. Drapacz, ziele 50 g
4. Lukrecja, korzeń 50 g
5. Mniszek, korzeń 50 g
6. Perz, kłącze 50 g
7. Pięciornik kurze ziele, kłącze 50 g
8. Pokrzywa, liść 50 g
9. Tatarak, kłącze 50 g
10. Tymianek, ziele 50 g
11. Wierzba, kora 50 g
Zioła wypić w ciągu miesiąca.

42. ZIOŁA PRZY ZIARNICY ZŁOŚLIWEJ (o. Klimuszko)
1. Borówka czernica, liść 50 g
2. Brzoza, liść 50 g
3. Dziurawiec, ziele 50 g
4. Jemioła, ziele 50 g
5. Łopian, korzeń 50 g
6. Mydłnica, korzeń 50 g
7. Ruta, liść 50 g
8. Wiązówka, kwiat 50 g
9. Wierzba, kora 50 g

43. ZIOŁA OCZYSZCZAJĄCE I REGENERUJĄCE KREW
1. Babka, liść 50 g
2. Błuszczyk krydybanek, ziele 50 g
3. Głóg, owoce 50 g
4. Gwiazdnica, ziele 50 g
5. Krwawnik, ziele 50 g
6. Nagietek ponwańczowy, ziele lub kwiat 50 g
7. Orzech włoski, liść 50 g
8. Pokrzywa, liść 50 g
9. Skrzyp, ziele 50 g

44. ZIOŁA OCZYSZCZAJĄCE I REGENERUJĄCE KREW
1. Byłica boże drzewko, ziele 50 g
2. Cykoria, korzeń 50 g
3. Kalina, kora 50 g
4. Kminek, nasiona 50 g
5. Lukrecja, korzeń 50 g
6. Mniszek, korzeń 50 g
7. Morszczyn, plecha 50 g
8. Szanta, ziele 50 g
9. Szczaw kędzierzawy, korzeń 50 g

45. ZIOŁA OCZYSZCZAJĄCE I REGENERUJĄCE KREW
1. Borówka czernica, liść 50 g
2. Głowienka, ziele 50 g
3. Gwiazdnica, ziele 50 g
4. Kasztanowiec, kwiat 50 g
5. Nostrzyk, ziele 50 g
6. Róża, owoce 50 g
7. Tarczownica, plecha 50 g
8. Tasznik, świeżo suszone ziele 50 g
9. Żywokost, korzeń 50 g

46. ZIOŁA OCZYSZCZAJĄCE I WZMACNIAJĄCE ODPORNOŚĆ
1. Arcydzięgieł, korzeń 50 g
2. Jałowiec, nasiona 50 g
3. Jeżówka, korzeń 50 g
4. Kozieradka, nasiona 50 g
5. Lukrecja, korzeń 50 g
6. Mniszek, korzeń lub ziele 50 g
7. Piołun, ziele 50 g
8. Pokrzywa, liść 50 g
9. Szałwia, liść 50 g

47. ZIOŁA OCZYSZCZAJĄCE I WZMACNIAJĄCE ODPORNOŚĆ
1. Fenkul, nasiona 50 g
2. Fiolek trójbarwny, ziele 50 g
3. Hyzop, ziele 50 g
4. Gwiazdnica, ziele 50 g
5. Kminek, nasiona 50 g
6. Nagietek pomarańczowy, ziele lub kwiat 50 g
7. Oman, korzeń 50 g
8. Pokrzywa, liść 50 g
9. Rumianek, koszyczki 50 g

Autor: Tomasz Jankowski

http://naszecialo.blogspot.co.uk

Zwalczanie nowotworów sodą oczyszczoną – przepis.

Patrick H. Bellringer 8.2.2012, tłumaczenie-skrót Ola Gordon, korekta Piotr Bein

Nowotwory mają wpływ na życie coraz większej liczby ludzi, bardziej niż kiedykolwiek. Ich przyczyna i leczenie znane są od wieków, ale “kontrolerzy” celowo ukrywają tę informację przed opinią publiczną, byrealizować swój Program Ludobójstwa. […] Brak równowagi chemicznej, lub osłabiony system odpornościowy, czynią organizm otwarty na ataki bakterii, wirusów i grzybów. Nieodpowiednie odżywianie, niedobór płynów, brak ruchu i wysoki poziom toksyn i stresu, służą osłabieniu naturalnej zdolności organizmu do obrony przed chorobami. […]

Należy zrozumieć pewne zasady odnośnie chemii
ludzkiego organizmu. Współczesne odżywianie ze zwiększoną ilością cukru, mięsa, zboża, alkoholu i napojów gazowanych, wytwarza w organizmie odczyn kwasowy, sprzyjający rozwojowi mikrobów i grzybów. Te choroby nie tolerują odczynu alkalicznego. Ponieważ candida nie toleruje środowiska zasadowego, poprzez odpowiednią terapię może zostać łatwo, całkowicie i szybko usunięta z organizmu.

Na skali pH, 1 to wysoka kwasowość (bateria samochodowa), 7 neutralność, a 14 wysoka zasadowość (ług). Układ krwionośny i system limfatyczny są lekko kwasowe (6 do 6,5), ale żeby zniszczyć candidę musi być 7,5 do 8,0. Zmianę pH można zrobić łatwo sodą oczyszczoną. Ponieważ candida kocha cukier i może strawić aż 16 razy większą ilość pożywienia niż potrzebuje jedna komórka, cukier jest nośnikiem sody. Zalecane źródła cukru (glukozy) to miód, melasy lub syrop z trzciny cukrowej (syrop naleśnikowy). [Najlepiej jest stosować proszek do pieczenia wolny od aluminium, dostępny w niektórych sklepach.]

Leczenie

1. Profilaktyka – uniemożliwienie zgromadzenia się candidy w takiej ilości, żeby spowodowała problem raka.

Rozpuścić 1 łyżeczkę sody w filiżance ciepłej wody. Pić 2 razy dziennie przez 3 dni, żeby odkwasić organizm. Dziesięć dni przerwy i powtórzyć 3-dniowy cykl. Ze względu na niezbyt przyjemny smak, można stosować suchą sodę, wstrzymać oddech i popić ciepłą wodą.

2. Zatrzymanie i usunięcie infekcji candidą (cysta lub guz nowotworowy).

Kiedy candida opanowała system odpornościowy do takiego stopnia, że utworzyła się cysta lub guz, grzyb candidy potrzebuje dużą ilość pożywienia. Wtedy do sody dodaje się miód, melasę lub syrop trzcinowy, które candida szybko wchłania razem z sodą.

Rozpuścić 1 łyżeczkę miodu i 1 łyżeczkę sody w filiżance ciepłej wody. Pić 2 razy dziennie co najmniej przez 10 dni, lub zależnie od tolerancji organizmu. Krew i limfa muszą zmienić się na lekko alkaliczne przez taki okres, żeby zniszczyć grzyb candida. Kiedy to się stanie, cysta / guz znika.

W przypadku poważnego problemu nowotworowego, stosować miksturę łyżeczki miodu z łyżeczką sody tak często każdego dnia, żeby organizm mógł zabić ogromną kolonię candidy. nie ma żadnych skutków ubocznych oprócz biegunki. W tym przypadku zmniejszyć częstość stosowania mikstury miód / soda.

Od jakiegoś czasu krąży informacja o syropie klonowym gotowanym z sodą. Dr Simoncini w niedawnym wywiadzie z George Noory powiedział, że terapia syrop klonowy / soda jest oszustwem rozpoczętym w USA i nie działa na candidę. Gotowanie tych składników daje inną substancję i soda nie odnosi skutków w leczeniu candidy.

W celu sprawdzenia alkaliczności śliny stosuje się papierki lakmusowe, do nabycia w aptekach. Papierek przybiera kolor różowy do czerwonego w przypadku odczynu kwasowego, i jasny do ciemnego niebieskiego w środowisku zasadowym.

Na zakończenie: wszystkie nowotwory są infekcjami candidy. Można ją zabić łatwo i tanio. W przypadku zaawansowanego raka, może wystąpić duże zniszczenie organu, czyniąc go nieprawdopodobnym do odzyskania, nawet jeśli usunie się candidę. Niektórzy mówią, że ta terapia nie jest skuteczna w ich przypadku. Możliwym tego powodem jest to, że nie zmienili odczynu organizmu do odpowiedniego poziomu zasadowości, żeby skutecznie zniszczyć candidę, i nie zmienili diety żeby zmniejszyć kwasowość i utrzymać odczyn zasadowy w organizmie.

Jak sprawdzić candidę

1. Wieczorem postaw obok łóżka pół szklanki wody.

2. Po obudzeniu natychmiast wypluj do wody w szklance to co masz w ustach, nie zbieraj śliny, wypluj tylko to co masz, nawet najmniejszą ilość.

3. Pozostaw na 15 min, potem delikatnie zakręć wodą w szklance.

4. Jeśli plwocina zostanie na powierzchni, jesteś OK.

5. Mętna woda znaczy wskaźnik jest pozytywny.

6. Trzymaj szklankę pod światło. Jeśli woda jest mętna i plwocina dostała ‘nogi’ schodzące wodą w dół, masz zaburzoną równowagę candidy. Należy odkwasić organizm.

Źródła:

http://www.fourwinds10.net/siterun_data/bellringers_corner/people_of_the_lie/news.php?q=1328765003

Autor: Tomasz Jankowski

http://naszecialo.blogspot.co.uk/

Glistnik jaskółcze ziele

  Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.) – gatunek byliny z rodziny makowatych (Papaveraceae). Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju glistnik (Chelidonium). Jest rozpowszechniony w strefie klimatu umiarkowanego w Eurazji, poza tym zawleczony został także na inne kontynenty. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Roślina ma długą tradycję zastosowań leczniczych, sięgającą starożytności. Zawiera liczne alkaloidy działające rozkurczowo na mięśnie gładkie, poza tym preparaty z ziela działają żółciopędnie, przeciwbakteryjnie, uspokajająco, przeciwbólowo. Charakterystyczny, żółto-pomarańczowy sok mleczny używany jest w lecznictwie ludowym do usuwania kurzajek.

 Rozmieszczenie geograficzne

Zasięg geograficzny gatunku obejmuje rozległe obszary Eurazji. Rośnie niemal w całej Europie z wyjątkiem północnej części Półwyspu Skandynawskiego i Islandii. Glistnik obecny jest także na Maderze i Wyspach Kanaryjskich, w Maroku i północnej części Algierii. W Azji rośnie szerokim pasem od zachodu po Daleki Wschód, z wyjątkiem południowej części kontynentu i północnych jego krańców. Południowa granica zasięgu biegnie przez Turcję, Iran, Kazachstan i południowe Chiny. Najdalej na wschód sięga Wysp Japońskich.

Gatunek został introdukowany na różnych obszarach w strefie klimatu umiarkowanego. Obecny jest na Azorach, na rozległych obszarach Ameryki Północnej (w Nowej Anglii opisany pierwszy raz w 1676, po wieku już był gatunkiem pospolitym) oraz na Nowej Zelandii.

W Polsce gatunek jest szeroko rozpowszechniony z wyjątkiem najwyższych gór. W Tatrach rośnie do wysokości ok. 950 m n.p.m., w Bieszczadach do ok. 600 m n.p.m., w Karkonoszach do 850 m n.p.m.

  Morfologia

Pokrój

 Roślina silnie gałęzista (rozgałęzienia widlaste) o wysokości od 0,3 do 1 m.

Łodyga

Okrągła na przekroju. Za młodu rzadko, odstająco owłosiona, zwłaszcza w węzłach. Z czasem łysieje.

Korzeń

Palowy system korzeniowy z grubym (1 cm średnicy), stożkowatym i czarnobrązowym korzeniem głównym i bardzo licznymi korzeniami bocznymi.

Liście

Odziomkowe, dolne liście mają ogonek długości 2-5 cm. Ich blaszka liściowa o długości do 8-20 cm jest pierzastosieczna, o 5-7 odcinkach jajowatych do kolistych, nierówno, głęboko wcinanych lub karbowanych. Górne liście są krótsze, 3-klapowe, krótkoogonkowe (ogonek długości 5-15 mm). U nasady ogonek liści rozszerza się i słabo obejmuje łodygę. Liście z wierzchu są jasnozielone, a spodem jasnosine i tu słabo owłosione.

Silnie owłosione młode pędy

Kwitnące rośliny

 Kwiaty

Skupione po 3 do 8 w baldaszkach wspartych drobnymi podsadkami o długości do 1-2 mm. Szypułki kwiatowe o długości 2-8 cm, są za młodu owłosione, później nagie. Kwiaty o średnicy do 2,5 cm. Korona składa się z 4 odwrotnie jajowatych płatków o długości ok. 1 cm. Kielich tworzą 2 szybko odpadające, nagie lub rzadko owłosione i żółtozielone działki o długości 5-8 mm. Słupek dwukrotny, składa się z wydłużonej, jednokomorowej i zielonej zalążni o długości do 8 mm, z krótką szyjką (ok. 1 mm długości) i dwudzielnym znamieniem. Pręciki liczne, żółte, z nitkami w górnej części zgrubiałymi, o długości ok. 8 mm.

Owoc

Równowąska, zielona torebka, pękająca dwiema klapami od nasady ku szczytowi. Wyglądem swym przypomina łuszczynę. Ma długość do 2-5 cm i szerokość 2-3 mm. Zawiera bardzo liczne nasiona, które są czarne lub ciemnobrązowe, błyszczące, lekko nerkowate, o długości ok. 1,2-1,6 mm i grubości ok. 1 mm, zaopatrzone w biało-żółtawy, mięsisty, grzebykowaty elajosom. Powierzchnia nasiona jest błyszcząca (z czasem matowieje) i delikatnie siatkowana[12]. 1000 nasion waży 0,7 g.

Gatunki podobne

W stanie wegetatywnym glistnik jest bardzo trudny do odróżnienia od północnoamerykańskiego gatunku styloforum dwulistne (Stylophorum diphyllum).

 Anatomia

Po przełamaniu organów nadziemnych (łodygi, liści) wydziela się obficie żółto-pomarańczowy sok mleczny zawarty w wakuolach żywych komórek rurek mlecznych (latycyfer). Rurki mleczne glistnika są członowane i tworzą długie łańcuchy niepołączone ze sobą (brak anastomoz). Kolejne komórki w rurce łączą się poprzez perforacje ścian poprzecznych. Korzeń na przełomie jest żółty, łodyga i ogonki liściowe są wewnątrz puste. Liczba chromosomów 2n=10, 12.

 Ekologia

Glistnik jaskółcze ziele w typowym siedlisku często występuje licznie – skraj Puszczy Wkrzańskiej w Policach

Glistnik rośnie w miejscach ruderalnych (przydroża, przypłocia, rumowiska i wysypiska odpadów) oraz na obrzeżach lasów i w zaroślach, na siedliskach wilgotnych grądów oraz żyznych buczyn. Nierzadko także jako chwast w parkach, sadach i ogrodach. Preferuje miejsca lekko zacienione, na glebach żyznych i próchnicznych. Przystosowaniem do wzrostu na glebach żyznych i pulchnych jest pełnienie przez liście odziomkowe funkcji podporowych – odgięte na boki utrzymują w odpowiedniej pozycji chwiejnie osadzoną w miękkiej glebie roślinę. Glistnik wymaga gleb bogatych w azot, o odczynie obojętnym. Rośnie nierzadko jako przypadkowy epifit np. na ogławianych wierzbach, gdzie jego nasiona zanoszone są przez mrówki.

 Roślina lecznicza

Historia
Glistnik stosowany jest od dawna w ziołolecznictwie europejskim i chińskim, a niedługo po introdukcji do Ameryki Północnej zaczął być wykorzystywany także przez Indian. Już w Starożytnej Grecji i Rzymie przypisywano mu najróżniejsze właściwości, m.in. używano go do zwalczania robaków przewodu pokarmowego. Gatunek opisany został m.in. przez Teofrasta z Eresos i Dioskurydesa. Później o glistniku pisała m.in. Hildegarda z Bingen, a także Paracelsus i Pierandrea Matthioli. W XVI w. zgodnie z nauką o sygnaturach glistnikiem z powodu żółtego koloru soku i kwiatów zaczęto leczyć żółtaczkę i choroby wątroby[28]. W pierwszej połowie XIX w. odkrywać zaczęto alkaloidy zawarte w glistniku (w 1824 – chelidoninę, w 1839 – chelerytrynę). W lecznictwie ludowym ziele było szeroko wykorzystywane, zwłaszcza do leczenia zmian skórnych (brodawek, liszajów) oraz ran, leczono oczy oraz robaczycę u dzieci. Do celów leczniczych zbierano zwykle rosnące pospolicie rośliny dzikie, jednak w XX wieku zapotrzebowanie na surowiec zielarski spowodowało rozpowszechnienie upraw polowych tego gatunku. Glistnik uprawiany był w latach 40. XX w. w Niemczech, w latach 80. XX w. na Węgrzech. W Polsce uprawiano go od połowy lat 70. XX w. Do końca XX wieku zarówno ziele glistnika jak i wyizolowane z niego w stanie czystym alkaloidy miały duże znaczenie lecznicze i były często stosowane, zwłaszcza w gastroenterologii. Od przełomu XX i XXI wieku zaczęły się pojawiać doniesienia o szkodliwych skutkach leczenia za pomocą glistnika i zaczęło się wycofywanie preparatów z glistnikiem z lecznictwa.

Surowiec zielarski

Ziele glistnika (Herba Chelidonii), korzeń glistnika (Radix Chelidonii), stosowane zwykle w postaci wyciągu.

Zbiór i suszenie

Ziele (młode pędy) zbierać najlepiej w okresie kwitnienia w maju i czerwcu. Suszyć w podwyższonej temperaturze ok. 30 °C[44] lub nawet do 60 °C[9]. Korzenie wykopuje się jesienią lub wczesną wiosną i suszy w temperaturze ok. 60 °C[9]. Surowiec przechowywać należy w szczelnym zamknięciu chroniąc przed wilgocią. By zebrać 1 kg suszu trzeba wysuszyć ok. 6 kg świeżego ziela i korzeni.

Działanie

Działanie ziela glistnika jest wypadkową reakcji na szereg zawartych w nim alkaloidów, oddziałujących na białka, w tym receptorowe. Najsilniejsze działanie wiąże się z rozkurczaniem mięśni gładkich (układu pokarmowego, dróg żółciowych, moczowodów, dróg rodnych). W efekcie obserwuje się działanie żółciopędne, moczopędne, znoszenie bóli menstruacyjnych, ułatwianie wypróżniania. Rozmaite wtórne metabolity (np. chelerytryna i sangwinaryna) zawarte zwłaszcza w nadziemnych organach glistnika mają potwierdzone działanie przeciwwirusowe, bakteriobójcze (szczególnie na bakterie Gram-dodatnie, np. gronkowce), pierwotniakobójcze, grzybobójcze. Chelidonina działa podobnie na ośrodkowy układ nerwowy jak morfina, ale znacznie słabiej (nie powoduje euforii). Jest także trucizną mitotyczną (hamuje podziały komórek). Ziele działa także przeciwalergicznie. Sok mleczny z glistnika używany jest w lecznictwie ludowym jako lek skutecznie usuwający brodawki (kurzajki) na skórze[9]. Glistnik uważany jest za najbardziej skuteczny naturalny lek przeciwko brodawkom. Mechanizm działania polega na blokowaniu podziałów mitotycznych komórek w obrębie zmiany skórnej oraz ograniczaniu replikacji wirusa brodawczaka ludzkiego. Badano także skuteczność działania alkaloidów zawartych w glistniku w zwalczaniu wirusa HIV. Opisywane czasem działanie przeciwnowotworowe, wiązane jest z pojedynczymi przypadkami, co nie pozwala na zakwalifikowanie glistnika jako leku onkologicznego. Z drugiej strony preparaty z glistnika badane na myszach wykazują pewne działania użyteczne w leczeniu onkologicznym, a alkaloidy glistnika okazały się główną substancją czynną w używanym w kuracjach antynowotworowych leku o nazwie „Ukrain”, wykazującym działanie przeciwnowotworowe (indukuje apoptozę komórek nowotworowych). Nie potwierdzono metodami naukowymi efektu moczopędnego, przeciwkaszlowego i regenerującego oczy, które to działania przypisywane są glistnikowi w tradycyjnej medycynie ludowej.

Leki i dawkowanie

Ze względu na własności toksyczne leczenie tą rośliną może być przeprowadzane tylko za wiedzą i pod kontrolą lekarza. Dopuszcza się stosowanie maksymalnie w dziennej dawce 12–30 mg alkaloidów tj. 2–5 g suchego ziela. Suche ziele glistnika wchodzi w skład mieszanki ziołowej „Cholagoga II”, a wyciągi z ziela zawarte są w preparatach „Gastrochol”, „Azarina”, wyciąg płynny jest też jednym ze składników leków „Chelicur”, „Cholagogum N Nattermann” oraz syropu sosnowego „Sirupus Pini compositus”. Alkaloidy glistnika zawarte są także w tabletkach i kapsułkach „Chelidonina” i „Cholagogum”. W celu sporządzenia odwaru z glistnika pół łyżki stołowej ziela zalewa się letnią wodą i lekko ogrzewa na parze przez 30 minut. Po ostudzeniu i przecedzeniu pije się 3 razy dziennie 1-2 łyżki w celu uśmierzenia bóli jelitowych i przy bolesnym miesiączkowaniu. W przypadku gotowych mieszanek ziołowych („Cholagoga II”) zalewa się wodą i zagotowuje 1 łyżkę stołową ziół i pije 2–3 razy dziennie szklankę odwaru. Przy leczeniu kurzajek kilka razy dziennie należy dotknąć sokiem mlecznym brodawki, uważając by nie poplamić zdrowej skóry. Uważać należy na to, by sok ten nie dostał się do oczu, ponieważ powoduje silne pieczenie. Okłady z sokiem mlecznym są pomocne w leczeniu grzybic skóry i trudno gojących się ran. Na skaleczenia przykłada się zgniecione liście.

Przeciwwskazania

Leki z glistnikiem nie mogą być stosowane pod koniec ciąży (pobudzają skurcze macicy), w chorobie wrzodowej, przy jaskrze i ostrych nieżytach przewodu pokarmowego. Przy dłuższym stosowaniu alkaloidów glistnika istnieje zagrożenie spowodowania jaskry[9]. Od końca XX wieku pojawiać się zaczęły doniesienia o ostrych uszkodzeniach wątroby u pacjentów leczonych preparatami z glistnika. Uszkodzenia te następowały niezależnie od wielkości dawek przyjmowanych przez pacjentów (według niektórych źródeł problem pojawia się przy dłużej trwających kuracjach). Badania laboratoryjne potwierdziły dużą wrażliwość ludzkich hepatocytów na alkaloidy zawarte w glistniku. W efekcie preparaty z glistnika wycofywane są współcześnie z lecznictwa. W ocenie Europejskiej Agencji Medycznej z 2010 korzyści płynące ze stosowania preparatów glistnika nie równoważą ryzyka związanego z zagrożeniem dla zdrowia pacjentów.

Weterynaria

W lecznictwie ludowym zwierząt za pomocą naparów z glistnika leczono spuchnięte wymiona krów oraz usuwano pasożyty wewnętrzne u świń.

Homeopatia

Glistnik wykorzystywany jest do wytwarzania preparatów homeopatycznych stosowanych w celu regulacji pracy wątroby i dróg żółciowych („Chelidonium Compose”), w stanach zapalnych i innych chorobach dróg żółciowych oraz wątroby („Chelidonium-Homaccord”).

 http://pl.wikipedia.org 

Żyworódka pierzasta

Ludzie często trzymają ją jako ozdobną roślinę doniczkową, podczas gdy ma ona wspaniałe właściwości wpływające na stan naszego zdrowia. Może i u Was w domu siedzi sobie skromnie na parapecie albo u kogoś z rodziny?

Żyworódka pierzasta – niezwykła roślina prosto z… doniczki!

Nazwa i pochodzenie
Żyworódka pierzasta (łac. .kalanchoe pinnata; inne nazwy używane w Polsce to: kalanchoe pierzaste, płodnolist pierzasty/kielichowy lub briofilum pierzaste – w artykule będziemy używać nazwy żyworódka pierzasta lub kalanchoe pierzaste, aby nie wprowadzać zbytniego zamieszania) jest wiecznie zieloną rośliną wieloletnią dorastającą nawet do wysokości jednego metra. Nazwa polska wywodzi się ze specyficznego sposobu rozmnażania się rośliny. Rozmnaża się ona bardzo łatwo i szybko przez kiełkowanie tzw. rozmnóżek rosnących na brzegu liści, stąd też taki liść przypomina z wyglądu ptasie pióra. Sama roślina pochodzi z Madagaskaru, gdzie pozostawała przez długi czas nieodkryta pośród dziewiczej roślinności tej wyspy. Została
z czasem rozprzestrzeniona na tereny Azji, Wyspy Oceanu Spokojnego, tereny Ameryki Południowej. Mimo jej niezwykłych właściwości leczniczych do dzisiaj jest nieświadomie traktowana jako ozdobna roślina doniczkowa. Mało kto zdaje sobie sprawę, że ma pod ręką niesamowitą roślinę, nie tylko ze względu na jej wygląd, ale przede wszystkim na właściwości wpływające korzystnie na zdrowie.

Uprawa

Wbrew pozorom uprawa tej rośliny nie jest skomplikowana i nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów. Jeśli chodzi o glebę, to żyworódka rośnie dobrze w każdej ziemi za wyjątkiem ciężkiej, zbitej, gliniastej ziemi. Najlepsze rezultaty osiągniemy używając do hodowli ziemi ogrodniczej z dodatkiem ziemi kaktusowej. Ważne jest, aby nie używać jakichkolwiek chemikaliów do hodowli tej rośliny ze względu na jej późniejsze spożywanie
i picie jej soku. Kalanchoe nie lubi nadmiaru wody, więc należy je podlewać umiarkowanie, aby nie doprowadzić do przelania i zgnicia jego korzeni. Roślina jest światłolubna i w zimie powinna znajdować się w miejscu dobrze oświetlonym, na przykład. na wewnętrznym parapecie w temperaturze nie mniejszej niż +15oC. W lecie można ją wynieść na słońce na taras/balkon. Rozmnóżki, które opadły, możemy zebrać i zasiać w innych doniczkach lub pozostawić do wyrośnięcia i następnie przesadzić. Rozmnóżek jest bardzo dużo i większość
z nich kiełkuje, więc ilość roślinek przyrasta w szybkim tempie i można w krótkim czasie stosować je według zapotrzebowania, nie martwiąc się o to, że się nam surowiec zielarski szybko skończy. Stare rośliny należy wyciąć, gdyż liście na długiej już łodydze znajdują się tylko u jej szczytu i cała roślina zacznie się z czasem przechylać i łamać. Żyworódka, jak każda inna roślina, nie pogardzi tzw. „żywą wodą”. Jeśli umiesz sobie ją wytworzyć, to podlewaj nią żyworódkę i inne rośliny, a one odwdzięczą się Tobie!

Właściwości kalanchoe pierzastego

Nim przejdziemy do omawiania zastosowania tej rośliny przy konkretnych problemach zdrowotnych, poświęćmy chwilę na przybliżenie jej właściwości uzdrawiających. Sok z żyworódki pierzastej w swoim składzie zawiera flawonoidy, witaminę C i mikroelementy: glin, magnez, selen, wapń, potas, krzem, mangan, miedź i inne. Ogólnie rzecz ujmując można przyrównać właściwości żyworódki do właściwości liści aloesu, kwiatów rumianku i alantoiny razem wziętych. Oto najważniejsze udowodnione naukowo właściwości soku/ miazgi z liści:

• Bakterio- grzybo- i wirusobójcze – skierowane przeciw różnym drobnoustrojom chorobotwórczym występującym u ludzi i zwierząt. Badania wykazały niszczące działanie na szczepy bakterii ropotwórczych (gronkowce,paciorkowce) i na pałeczki czerwonki, a także na wirusy hodowlach in vitro. Eksperymentalnie udowodniono również hamowanie wzrostu niektórych pleśni i drożdży oraz ruchliwości pierwotniaków
• Przeciwzapalne – następuje hamowanie postępu procesu zapalnego, nie tylko na skutek niszczenia bakterii i rozkładu wytwarzanych przez nie toksyn, lecz także zmniejszenia miejscowego przekrwienia i obrzęku komórek i tkanek.
• Przeciwprzesiękowe – wskutek hamowania wydzielania płynu przez uszkodzoną skórę lub błonę śluzową, zachodzi szybsze przejście procesu zapalnego w fazę zanikającego sączenia
• Regenerujące – następuje przyspieszenie ziarninowania i pokrywania świeżym naskórkiem miejsc uszkodzonych, a więc intensywne gojenie z równoczesnym szybkim oczyszczeniem z ropy i zmartwiałych fragmentów tkanek .Powstałe w miejscu wygojenia blizny stają się mniej wrażliwe na czynniki zewnętrzne i mniej widoczne.
• Biostymulujące – objawia się zwiększoną ogólną odpornością organizmu wskutek pobudzenia niektórych mechanizmów immunologicznych oraz większą odpornością skóry na urazy.

Zastosowanie zewnętrzne żyworódki

Ważna uwaga: do miażdżenia liści zalecane jest stosowanie drewnianych narzędzi kuchennych a nie metalowych, aby nie zaszły niepożądane reakcje, które mogłyby wpłynąć negatywnie na właściwości soku (polecam w tym miejscu poczytać też trochę o kuchni chińskiej i gotowaniu wg „pięciu przemian”). Temat kontaktu pożywienia z metalowymi narzędziami, miskami i talerzami jest tam wyczerpująco opisany).
Liście można połamać w rękach, a następnie ugniatać jakimś drewnianym tłuczkiem itp. – tu już pozostawiam Tobie, drogi Czytelniku, zupełną dowolność. Można je również próbować wyciskać w palcach, jak ktoś jest siłaczem. Liście odrywamy ręką z łodygi, nie odcinamy ich nożykiem metalowym.

•  Bóle głowy – czoło i skronie smarujemy sokiem lub nalewką rano i wieczorem.
  Dodatkowo należy 2 razy dziennie pić 20 kropli soku lub zjadać liść (bez błony) odpowiadający dawce.
• Brodawki – przykładamy wacik nasączony sokiem lub nalewką. Na noc nakładamy opatrunek z soku lub sam liść bez błonki. Zabiegi powtarzamy aż do zniknięcia brodawki.
• Egzema – świeżo wyciśniętym sokiem przecieramy chore miejsce kilka razy dziennie. Chore miejsce dodatkowo smarujemy maścią lub kremem z żyworódki.
• Gangrena (jak i choroba Bürgera) – na noc przykładamy tampon nasączony sokiem. Rano i w południe smarujemy się sokiem lub nalewką. Dodatkowo należy 3 razy dziennie pić 20 kropli soku żyworódki i 20 kropli wyciągu kasztanowca.
• Łupież – co dwa dni nacieramy skórę głowy sokiem lub nalewką.
• Niegojące się rany – leczy się podobnie jak ropne wycieki dodatkowo pijąc 3 razy dziennie po 20 kropli wyciągu z kasztanowca.
• Oparzenia skóry – kilka razy dziennie przecieramy je gazikiem nasączonym sokiem z liści rośliny
• Piegi – przecieramy sokiem lub nalewką kilka razy dziennie, aż do wybielenia.
• Rany skóry (skaleczenia cięte, kłute, szarpane, blizny po zabiegach chirurgicznych, pęknięcia poporodowe itp) – przemywamy te miejsca wyciśniętym sokiem lub nalewką spirytusową z sokiem, ewentualnie przykładamy zwilżoną gazę it.
• Reumatyzm – kilka razy dziennie wcieramy sok lub nalewkę w bolące miejsce. Dodatkowo należy 3 razy dziennie pić 20 kropli soku lub zjadać liść (bez błony) odpowiadający dawce.
• Ropne chroniczne wycieki – rano i na noc przykładamy tampon z waty nasączony nalewką lub świeżym sokiem. Dodatkowo pije się po 20 kropli soku dwa razy ziennie.
• Trądzik, wypryski, wągry, wrzody skórne – przemywamy je rano i wieczorem nalewką spirytusową z soku żyworódki (skuteczniej zadziałą od samego soku, gdyż będzie również wysuszać te miejsca
• Zapalenia stawów – dwa razy dziennie przykładamy kompres nasączony sokiem lub nalewką.

Zastosowanie wewnętrzne żyworódki

• Angina – kilka razy dziennie, zaraz po jedzeniu, wolno żujemy liść. Liść powoduje znieczulenie przełyku – nie należy popijać! Uczucie odrętwienia przechodzi po kilku minutach.
• Astma bronchitowa, oskrzelowa, alergiczna; zapalenie oskrzeli – 3 razy dziennie pijemy 20 lub 30 kropli soku bądź przeżuwamy liść o odpowiedniej wielkości.
• Ból zęba – bardzo powoli, zębem, który nas boli żujemy listek. Jeżeli w zębie jest ubytek wkładamy tamponik nasączony sokiem z żyworódki. Powtarzamy kilkakrotnie.
• Bóle serca – wspomagająco pijemy 3 razy dziennie 20 kropli przed jedzeniem.
• Choroby układu pokarmowego – przed jedzeniem zjadamy liść odpowiadający 20 kroplom soku.
• Chrypka, utrata głosu – postępujemy podobnie jak w przypadku anginy, kuracja może jednak potrwać nieco dłużej. W schorzeniach gardła stosuje się preparat z miodu, soku żyworódki i tłuszczy.
• Cukrzyca – 3 razy dziennie zjadamy liść, którego zawartość wynosi około 30 kropli soku.
• Grypa – 4 razy dziennie, przed jedzeniem pijemy 20 kropli soku lub nalewkę z żyworódki.
• Hemoroidy – Jak najczęściej przykładamy waciki nasączone sokiem wciskając płyn do środka. Każdorazowo przed jedzeniem pijemy sok (30 kropli) bądź nalewkę.
• Kaszel – kilka razy dziennie żujemy liść połykając sok.
• Katar (wszystkie rodzaje) – zakrapiamy kilka kropli do nosa kilka razy dziennie. W parę minut po zakropleniu następuje gwałtowne kichanie. W przypadku kataru chronicznego kuracja może potrwać nieco dłużej.
• Krwawienie z dziąseł – rano i wieczorem, bardzo wolno żujemy liść, trzymając go w ustach powyżej 15 minut. Uczucie odrętwienia przechodzi po kilku minutach.
• Zakażenie krwi – 3 razy dziennie pijemy 40 kropli soku.
• Zapalenie płuc (w tym ropne) – 5 razy dziennie pijemy około 60 kropli soku bądź zjadamy liścia o odpowiadającej dawce.
• Żylaki – 3 razy dziennie przed jedzeniem pijemy po 40 kropli. Przed snem na żylaki nacieramy sokiem bądź nalewką, kładziemy kompres z nalewką i przykrywamy ceratą.

Kilka przepisów

Żyworódka pierzasta zyskała uznanie niektórych firm farmaceutycznych, które produkują z niej różne specyfiki. Tym niemniej zachęcam do samodzielnej hodowli i sporządzania preparatów, gdyż sprawia to naprawdę sporo radości i ”wiemy, co jemy”.

• Krople do nosa, uszu i oczu – zmiażdżyć listek (uprzednio dobrze wypłukany), wycisnąć przez sterylną gazę sok i zakropić po 1 kropli do oczu dwa razy dziennie. Pieczenie szybko ustąpi. Kroplami można też zakropić nos, stosując po 2 kropelki 2 razy dziennie. Ulga nastąpi bardzo szybko, a infekcja minie, ale zakrapiać trzeba jeszcze przez 3-4 dni.
• Maść – około 10 dag świeżego, niesolonego smalcu delikatnie roztopić. Gdy jest ciepły (nie gorący) mieszamy z 1 łyżką soku z kalanchoe. Maść należy przechowywać w lodówce.
• Liść do natychmiastowego użycia – Używając świeżego liścia jako kompresu lub bezpośrednio do przyłożenia na zmienioną chorobowo skórę, należy zdjąć z niego cieniutką błonkę i położyć na skórę. Na to nałożyć ceratkę lub folię, owinąć bandażem. Zmieniać kompres co 4-5 godzin, aż do zagojenia, tzn. przez ok. 3 dni. Liść można zgnieść. Skuteczne przy skaleczeniach, kontuzjach, obrzękach i zapaleniach dziąseł.
•  Mikstura – zalecana przy nieżytach chrypce i bólu gardła. Jedna łyżka masła plus jedna łyżka smalcu (najlepiej stopiona słoninka) plus jedna łyżka miodu. Wszystko dokładnie wymieszać i wolniutko połączyć z dwiema łyżkami soku  z żyworodki. Stosować jedną łyżeczkę przed jedzeniem rano i kilka razy dziennie w małych porcjach przezokres kilku dni. Czyniąc to trzy razy w roku przez 10-12 dni chronimy gardło.
•  Miód – stosowany w celu wzmocnienia i uodpornienia organizmu. Jedna łyżka miodu (z pasieki – nie mieszanki miodów z marketu!) plus pół szklanki przegotowanej letniej wody wymieszać i pozostawić przez noc. Rano domieszać jedną łyżkę soku z żyworódki. Pić wiosną i jesienią przez kilka dni na pół godziny przed posiłkiem.
• Nalewka do picia – stosować tylko czysty spirytus lub wódkę w proporcji – jedna cześć pokrojonego liścia żyworódki plus trzy części płynu.
• Nalewka spirytusowa – około jednej czwartej szklanki soku połączyć z jedną szklanką spirytusu (w rzypadku nacierań może być salicylowy). Przelać do małych buteleczek.
• Sok – ściąć zielone łodyżki wraz z liśćmi, umyć, owinąć bibułką i trzymać w lodówce około tygodnia. Zmiażdżyć i wycisnąć sok, który jest już gotowy do użycia.
  Jeżeli do soku dodamy spirytus (jedną piątą jego objętości) możemy używać te mieszankę przez cały rok trzymając w lodówce.

OŚWIADCZENIE

Niniejszy artykuł jest tylko i wyłącznie subiektywną opinią autora i wyraża jedynie jego poglądy. Nie może on zastąpić fachowej porady lekarza lub farmaceuty, ani też diagnozy i leczenia, do którego jest uprawniony tylko lekarz. Autor nie ponosi żadnej odpowiedzialności za skutki zastosowania opisanych powyżej metod i przepisów.

Opracowanie:
UlotneMyśli1

Źródła:
http://wdziek.info/zyworodka_na_wszystko.html
http://www.garnek.pl/krys60/5695243/zyworodka-pierzasta
http://www.swiatkwiatow.pl/poradnik-ogr … -id57.html
http://www.wikipedia.org
http://www.google.pl/

 Lecznicze zastosowanie żyworodki pierzastej:

•  regeneruje, przyspiesza ziarninowanie okolic zranionych
• działa przeciwzapalnie
• zmniejsza obrzęki i przekrwienia
• intensyfikuje mechanizmy obronne organizmu, co zapobiega i przyspiesza likwidacje infekcji i innych zmian chorobowych
• leczy trudno gojące się rany, oparzenia, odleżyny
• leczy stany zapalne błony śluzowej, paradontozę, zapalenie spojówek
• jest pomocna w regenerowaniu organizmu po radioterapii i chemioterapii
• leczy mięsień sercowy i reguluje układ krążenia
• ma zbawienny wpływ na pamięć
• leczy przerost gruczołu krokowego
• zwalczy wirusy, grzyby i bakterie

Nalewka spirytusowa

Kilkanaście liści rośliny umyć pod bieżącą woda, owinąć w płótno i przechowywać w lodowce 5-7 dni. Potem wycisnąć sok, przesączyć przez gazę i wlać do butelki. Zmieszać ze spirytusem w proporcji 1:5 (większą cześć spirytusu). Tak przygotowana nalewka służy do dezynfekcji ran i skaleczeń. Trwałość przechowywanej w chłodnym miejscu nalewki wynosi ok. 1 rok.

Spirytus żyworodkowy

1/4 szklanki soku połączyć z jedna szklanka spirytusu salicylowego. Wymieszać i przelać do butelki. Stosować w łupieżu, zapaleniu łojotokowym skory głowy. Dwa, trzy razy w tygodniu wcierać wacikiem roztwór w skore i włosy.
Spirytusem żyworodkowym można również dezynfekować drobne zranienia, brzegi dużych ran, a także przemywać plecy osób długo przebywających w łóżku, aby nie utworzyły się odleżyny.

Macerat żyworodkowy

Macerat z żyworodki stosuje się profilaktycznie, w celu poprawienia odporności organizmu. Dwie, trzy stołowe łyżki pociętych na drobno liści żyworodki zalać jedna szklanka przegotowanej, lecz wystudzonej wody. Odstawić do naciągnięcia na 12 godzin.
Wyciąg należy zażywać trzy razy dziennie przed posiłkami po 1/2 szklanki przez tydzień. Można tez profilaktycznie zjadać codziennie 2-3 liście, co zabezpieczy nas przed infekcjami gardła, grypa i wzmocni odporność organizmu.

Papka z żyworodki dla dzieci (do stosowania wewnętrznego)

Gdy roślina ma ponad rok, na kilka dni przed zerwaniem liści zaprzestać podlewania. Po zerwaniu opłukać je pod bieżącą woda, lekko osuszyć i pozostawić w lodowce na tydzień. Następnie przetrzeć przez sitko i zmieszać z płynnym miodem pszczelim w stosunku jedna cześć żyworodki na cztery części miodu. Dodać cytryny lub nieco cukru waniliowego w celu poprawy smaku i zapachu. Przechowywać w suchym chłodnym miejscu lub w lodowce nie dłużej niż 3 dni. Lek podaje się dzieciom od 7. roku życia – 1 łyżeczkę 2-3 razy dziennie. Stosuje się go w anginie, nieżycie gardła, zapaleniu migdałków, krtani, jamy ustnej lub dziąseł. Można go podawać również w stanach zapalnych oskrzeli, płuc, zapaleniu ucha środkowego oraz innych chorobach infekcyjnych. Można tez stosować profilaktycznie 1-2 łyżeczki dziennie, a po 2-3 miesiącach zrobić przerwę na 3-4 tygodni.

Dla dorosłych i dzieci powyżej 12. roku życia

Dzienna dawka do stosowania wewnętrznego wynosi 6 łyżeczek dziennie. Zaleca się przyjmowanie po 2 łyżeczki po śniadaniu, obiedzie i kolacji. Profilaktycznie, w celu wzmocnienia odporności na choroby infekcyjne, należy przez tydzień podawać codziennie 2 razy po 1 łyżeczce do herbaty soku z żyworodki. Kuracja obniża gorączkę i przyspiesza powrót do zdrowia.

Maść z żyworodki

Roztopić 10 dag świeżego niesolonego smalcu i gdy jest ciepły, dobrze wymieszać go z 1 łyżka soku żyworodki przesączonego przez płótno. Maść nałożyć i delikatnie wcierać w zmienione chorobowo miejsce na skórze. Maścią leczy się oparzenia, trudno gojące się rany, owrzodzenia podudzi (niesztowice), żylaki odbytu.
Maść można stosować w przypadkach:

•  oparzeń I stopnia
• wykwitów alergicznych i ukąszeń przez owady
• zapalenia grzybiczego skory i paznokci
• zmian chorobowych skory, w obrzękach, przekrwieniach i stanach zapalnych.

Zamiast maści można tez użyć czystego soku lub miazgi z liści rośliny.
W pękaniu naskórka dłoni, pękaniu rogowaciejącego naskórka stop, smarować wieczorem skore i potem nałożyć bawełniane rękawiczki (skarpety).

Sok z żyworodki

Zmiażdżyć wypłukany liść, wycisnąć sok przez sterylna gazę. Do wyciskania soku zgniatania należy używać drewnianych lub plastikowych łyżek, tłuczków itd.

•  Do oczu

Należy zakraplać po 1 kropli do zmęczonych, piekących oczu. Stosować 2 razy dziennie. Pieczenie szybko ustapi.

•  Do nosa

Podrażniona katarem śluzówkę zakraplamy 2-5 kroplami do każdej dziurki nosa. Zabieg stosujemy 2 razy dziennie. Chuć ulga nastąpi szybko i minie stan zapalny, kuracje należy powtarzać jeszcze przez kilka dni.

•  Do ucha

Przy szumach i stanach zapalnych ucha sok z żyworodki należy stosować przez kilka dni wkraplając po 2-3 krople dziennie do kanału ucha. Efekt leczniczy zwiększa także nacieranie sokiem okolicy uszu i skroni.

Źródło: Medycyna naturalna, Dziennik zdrowia 2010, Andrzej Zak

Pszczoły i ich miód

Znany jest ludziom od zarania cywilizacji. Pierwsze zapiski na jego temat pojawiają się w czasach starożytnych. W Grecji był uważany za pokarm bogów, a w Egipcie miał znaczenie obrzędowe. Już wtedy doceniano jego właściwości lecznicze. Miód, bo o nim mowa, jedno z najstarszych lekarstw jest z powodzeniem wykorzystywany we współczesnej medycynie.

Miód ma zazwyczaj konsystencję gęstego płynu, ale też występuje w postaci stałej. Może mieć barwę od białej, poprzez jasnożółtą do ciemnobrązowej. W zależności od tego czy miód powstał z nektaru czy spadzi wyróżniamy miody nektarowe (kwiatowe), spadziowe oraz mieszane.

SKĄD SIĘ BIERZE ZDROWOTNE DZIAŁANIE MIODU?

Jego dobroczynne dla zdrowia składniki trafiają wprost do naszego krwiobiegu, z pominięciem procesu trawienia. Miód pszczeli posiada wartości lecznicze dzięki obecności specjalnych enzymów dodawanych przez pszczoły w trakcie produkcji.

Jego preparaty mają właściwości odtruwające – eliminują z organizmu ołów i inne metale ciężkie. Mają również właściwości ogólnie wzmacniające, regenerujące i uodparniające. Kuracja miodem ma swoją fachową nazwę – jest to apiterapia, dziedzina medycyny, która zajmuje się leczeniem i profilaktyką schorzeń przy użyciu miodu oraz innych produktów pszczelich np. propolisu.

NAJZDROWSZA APTEKA TO PSZCZELA PASIEKA

W zależności od tego, z jakiego nektaru kwiatowego miód powstaje, działa na różne dolegliwości.

– Miód akacjowy – o kolorze białym lub kremowym. Uważany jest za najjaśniejszy z miodów. W smaku jest słodki, ale nieco mdły. Znajduje zastosowanie przy zaburzeniach ze strony układu pokarmowego.

– Miód rzepakowy – odznacza się jasnym kolorem, od białego do jasnożółtego. W smaku jest słodki, czuć zapach kwiatów rzepaku. Jest łatwo przyswajalny przez wątrobę. Może być stosowany przy chorobach serca i stanach zapalnych górnych dróg oddechowych.

– Miód lipowy – w stanie płynnym ma barwę herbacianą. Jego smak jest ostry i gorzkawy. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. Ma właściwości przeciwgorączkowe, napotne, wykrztuśne i uspokajające.

– Miód koniczynowy – otrzymywany z koniczyny białej ma kolor słomkowy i jest słodki. Natomiast miód otrzymany z koniczyny czerwonej odznacza się ciemniejszym kolorem i jest lekko kwaśny. Działa on uspokajająco, używany przy leczeniu anemii.

– Miód malinowy – o charakterystycznym zapachu malin i kwaśnym smaku. Zawiera dużo kwasów organicznych i pektyn. Stosowany jest przy leczeniu niedokrwistości i miażdżycy, może działać napotnie, przeciwgorączkowo i antyseptycznie.

– Miód gryczany – jest to typowy ciemny miód. Przy dostępie światła może stać się prawie czarny. Ma charakterystyczny ostry, słodki smak oraz intensywny zapach kwiatów gryki. Stosowany jest przy leczeniu schorzeń układu krążenia, miażdżycy, osłabieniu pamięci oraz przy zaburzeniach na tle nerwowym.

– Miód wrzosowy – ma kolor bursztynowy. Odznacza się intensywnym zapachem wrzosu i aromatem. Zawiera dużo witamin z grupy B. Posiada właściwości lecznicze przy zapaleniu dróg moczowych, kamicy nerkowej oraz zapaleniu jelit.

– Miód wielokwiatowy – jest zbierany z różnych roślin. Jego zapach i barwa zależą od zebranego nektaru. Stosowany jest przy anemii, a także przy walce z alergią.

Oprócz miodów kwiatowych, drugą grupę stanowią miody spadziowe. W Polsce są to zazwyczaj miody otrzymywane z jodły i świerku. Substancje w nich zawarte są stosowane przy leczeniu schorzeń dróg oddechowych. Są zdrowsze, dlatego polecane są dla dzieci. Miody otrzymane ze spadzi drzew liściastych mają właściwości moczopędne, żółciopędne oraz przeciw zapalne i dezynfekujące. Możemy także się spotkać z miodami mieszanymi. Mają one dużą aktywność antybiotyczną.

W JAKIEJ FORMIE NAJLEPIEJ SPOŻYWAĆ MIÓD?

Medycyna ludowa i lekarze zgadzają się, że miód wspomaga leczenie wielu chorób. Ale tylko wtedy, gdy jest spożywany w odpowiedni sposób – najlepiej wieczorem zalać łyżkę miodu przegotowaną wodą i odstawić do rana. Mówi się, że miód rozcieńczony ma więcej właściwości niż miód w skondensowanej formie. Wtedy cukier i wszystkie odżywcze składniki są najlepiej przyswajane. – mówi Edmund Rostkowski, doświadczony pszczelarz. Jednak według prof. nauk farmaceutycznych Artura Stojko, ludzie, którzy w takiej formie spożywają specyfik, popełniają błąd, bo hormony roślinne zawarte w miodzie nie rozpuszczają się w wodzie, ale osadzają na ściankach szklanki, przez co nie korzystamy z ich dobrodziejstwa. Zatem, w jakiej formie należy spożywać miód? Według naukowca miód najlepiej spożywać w naturalnej postaci, bez rozcieńczania, bo dodatkowo działa antybakteryjnie na przełyk.

MIÓD A GORĄCA HERBATA

Czy miód traci właściwości jeśli posłodzimy nim herbatę? To zależy. Ciepłe napoje można „pomiodzić”, ale starajmy się, by temperatura nie przekroczyła 50-60 stopni Celsjusza. Jeśli już dodamy miód do wrzątku, to należy go wypić w ciągu 10 minut – mówi Pan Edmund. Dlaczego tak się dzieje? W miodzie jest dużo enzymów, w tym najważniejszy – inhibina, która niszczy bakterie, wirusy i grzyby. Ale enzym ten jest bardzo wrażliwy na światło i temperaturę. Jeżeli włożymy łyżeczkę miodu do gorącego mleka, to ulegnie on rozkładowi, a my wypijemy tylko słodkie węglowodany, ponieważ inhibina ścina się tak jak białko w temperaturze powyżej 42 stopni. – wyjaśniła w wywiadzie dla portalu „Dbam o Zdrowie” dr Jolanta Żeligowska-Garnczarek, specjalistka od apiterapii.

KOSMETYCZNY CUD-MIÓD

Już w starożytnych czasach miód został doceniony za swoje właściwości. W starożytnym Egipcie wykorzystywano go jako kosmetyk, afrodyzjak, a także środek do balsamowania. Prawdopodobnie niezwykła uroda Kleopatry była wynikiem częstych kąpieli w oślim mleku z miodem. Poppea, żona cesarza Nero używała mieszaniny mleka i miodu w formie okładów podtrzymujących piękny, młody wygląd jej twarzy.

Ostatnie badania naukowe potwierdzają silne działanie antybiotyczne miodu. Miód hamuje rozwój bakterii, grzybów, wirusów, pierwotniaków. Miód jest środkiem pomagającym w nawilżeniu i utrzymaniu odpowiedniej wilgotności skóry. Stąd jest naturalnym składnikiem wszelkiego rodzaju kosmetyków, nawet tych do delikatnej skóry, w tym dzieci. W Polsce najlepszym kosmetycznym miodem jest miód mniszkowy z mniszka pospolitego czyli tzw. mlecza. Skutecznie uelastycznia skórę. Jako maseczka na włosy pomaga w walce z rozdwajającymi się końcówkami.

Uważany za ojca medycyny – Hipokrates swoją długowieczność zawdzięczał produktom z miodu. Ponoć dzięki słabości do tego napoju sędziwego wieku dożył także Pitagoras. Co prawda współczesne badania nie potwierdziły wpływu miodu na długowieczność, ale jeszcze nie wszystkie substancje pochodzące z ula zostały do końca rozszyfrowane i zbadane.

Źródło: Ekologia.pl
http://wolnemedia.net

Właściwości Aroni i jej wpływ na organizm

Nie wszyscy wiedzą , że Aronia uważana jest za najzdrowszy owoc jagodowy na świecie – tzw. bombę witaminową… Czy zdajecie sobie sprawę z tego, że Aronia zawiera duże ilości witamin C, B1, B2, B6, E, składników mineralnych, antyutleniaczy i mikroelementów. Jest też jedynym tak doskonałym źródłem witaminy PP. Jej owoce mają także działanie odżywcze i antytoksyczne. Obecność kwasu chloro genowego, który spowalnia absorpcje glukozy, sprawia , że Aronia polecana jest dla diabetyków.

Żyjemy w ciągłym stresie i pośpiechu a stąd krok do wielu chorób serca, nadciśnienia, zawałów… W Pomorskiej Akademii Medycznej, oraz Klinice Kardiologii AM w Warszawie, udowodniono, że wyciąg z Aronii pozwala dość skutecznie regulować nadciśnienie tętnicze, zapobiega odkładaniu się cholesterolu w ściankach tętnic, oraz chroni przed chorobami serca. Spadek ciśnienia notowano zaledwie po sześciu tygodniach terapii u niemal wszystkich badanych osób. Okazuje się, że Aronia zmniejsza stany zapalne drobnych naczyń krwionośnych. Owoce i sok, oraz przetwory z Aronii zapobiegają miażdżycy. Działają przeciwkrwotocznie i uspokajająco. Wiele leków syntetycznych można by, więc zdecydowanie odstawić i nie byłoby konieczności ich przyjmowania, gdyby spożywać Aronię i … zwracać więcej uwagi na swoją dietę.

Aronia jako produkt zdrowotny została odkryta stosunkowo niedawno ale jej właściwości lecznicze potwierdzone są wieloma badaniami. Wszyscy, którzy lubią czerwone wino typu Cabernet powinni wiedzieć , że Aronia ma podobne właściwości do wspomnianego wina. Tyle, że możemy ją pić bez ograniczeń..!I co najważniejsze chroni zdecydowanie organizm przed nowotworami…

Każdy kto żyje w pośpiechu, nie dba o właściwą dietę powinien zdawać sobie sprawę z ryzyka jakie jego styl życia niesie za sobą… Może warto zamiast kolejnego hot-doga czy hamburgera zastanowić się nad zjedzeniem konfitury z Aronii albo wypiciu soku z tego owocu, który łagodzi stany stresowe, uspokaja i wzmacnia organizm.
Największa ilość antyoksydantów i rutyny (rutozyd), zawiera świeżo wyciśnięty sok. Najlepiej jest go zrobić samemu… Ale skąd wziąć owoce Aronii i skąd znaleźć na to czas???

Można kupować gotowe SOKI czy przetwory, lecz taki sok ma już nieco mniejszą wartość prozdrowotną. Żeby terapia Aronią przynosiła pożądany skutek trzeba zadbać o taką postać Aronii, aby procedura przetwarzania zapewniała jak najmniejsze straty witamin i składników leczniczych, na których nam zależy. Oczywiście najlepiej jeśli surowiec pochodzi z plantacji ekologicznych.

Spożywanie tego owocu to same plusy: obecność antocyjanów opóźnia proces starzenia, usprawnia przemianę materii i poprawia gospodarkę tłuszczami, uodparnia skórę na szkodliwe działanie słonecznych promieni UV… Jednym słowem stosowana powinna być w szeroko pojętej profilaktyce wielu chorób, w szczególności tzw. chorób cywilizacyjnych.
Regularne spożywanie poprawia pamięć i procesy uczenia się!

http://www.ithink.pl/

Gregg Braden – Wylecz wszystkie choroby w 3 minuty

 

Wielka apteka

Wypisane poniżej (oczywiście nie wszystkie) warzywa, owoce i zioła opatrzyłem tylko komentarzem zawierającym wskazania i właściwości lecznicze. Nie pokazuję wyglądu warzyw i owoców, bo wszyscy je znają, natomiast zbieraniem ziół trudni się wąska i wyspecjalizowana grupa ludzi, która dokładnie zna ich wygląd i nie pokazuję ich dlatego by uniknąć przykrych pomyłek przez zbieraczy-amatorów. Sama nazwa i właściwości lecznicze są wskazaniem kierunku, gdzie należy prowadzić poszukiwania. Sposoby przyrządzania ziół są różne i nie sposób wszystkich opisać. Można je odnaleźć w książkach, w internecie, a przede wszystkim przy zasięganiu porad u zawodowych zielarzy.

1. Warzywa
2. Zapomniane warzywa
3. Owoce
4. Zioła
5. Mieszanki ziołowe Herbapolu
6. Podział ziół względem zastosowania
7. Kąpiele lecznicze

********************************************************************

Leczenie naturalnymi metodami

Jeśli chcesz się leczyć – musisz wiedzieć na co chorujesz

• Pamiętaj – najpierw diagnoza

Pokazane niżej domowe sposoby leczenia niektórych chorób zebrałem z porozrzucanych przepisów z kilku książek. Proszę jednak nie wpadać z jednej skrajności w drugą. Wszyscy piszący na temat leczenia niekonwencjalnego zastrzegają iż takie leczenie należy traktować jako leczenie pomocnicze. Można się z tym zgodzić, ponieważ człowiek od samego początku samodzielnego życia jest faszerowany chemicznymi lekami i nikt nie ma pojęcia, jak i które organy reagują jeszcze na leki naturalne. Sprawa nie mniej istotna, to rozpoznanie choroby. Sami nie jesteśmy w stanie bezbłędnie określić na co chorujemy, a co za tym idzie tego przyczyn. Współpraca z lekarzem jest konieczna lecz niestety dzisiaj lekarz naturalista jest tylko marzeniem chorego, choć z niektórymi można jeszcze porozmawiać. Dlatego podejmując samodzielne decyzje musimy postępować niezwykle rozważnie, ufając zarówno sobie jak i lekarzowi.
(na początku przepisu podaję znaczek autora, z którego książki zaczerpnąłem przepis – • Tombak, • Górnicka, • Jasiak, • Tuszyńska, • Sroka, • Klimuszko)

Osłaniaj swój żołądek przed nadżerkami od używanych chemicznych leków.
Przed każdym zażyciem leków weź łyżeczkę mielonego siemienia lnianego i popij letnią, przegotowaną wodą.

• Niedomogi i choroby dróg oddechowych

• Niedomogi serca, układu krążenia i naczyń krwionośnych

• Choroby i niedomogi układu trawiennego

• Choroby narządów i gruczołów wewnętrznych

• Choroby układu wydalniczego

• Choroby skóry, paznokci i włosów

• Choroby złej przemiany materii

• Choroby stawów, kości i zębów, bóle mięśni

• Choroby kobiece

• Kłopoty z oczami

• Kłopoty z dziećmi

• Złośliwe i niezłośliwe

• Lecznicze płyny i herbatki

• Lecznicze nalewki

• Lecznicze koktajle warzywno-owocowe prof. Tombaka

• Choroby płucno-oskrzelowe

• Układ krążenia

• Choroby krwi

• Choroby wątroby i dróg żółciowych

• Choroby przewodu pokarmowego

• Choroby dróg moczowych

• Choroby guśćcowo-reumatyczne

• Uczulenia-alergie

• Choroby układu nerwowego

• Wzmocnienie organizmu

• Różne inne

Jeżeli w przyrodzie istnieje choroba, to i w
przyrodzie istnieje lek na nią.

Hipokrates

Terapia doktora Gersona. Leczenie raka

Terapia Gersona to alternatywna metoda leczenia wielu ‚nieuleczalnych’ chorób, która najbardziej spektakularne sukcesy odnosi w leczeniu raka. Tam gdzie klasyczna medycyna oferuje jedynie objawowe leczenie. Terapia Gersona radzi sobie doskonale przynosząc pełne uzdrowienie. Holistyczne podejście Terapii Gersona nie ogranicza się, tak jak większość klasycznych czy naturalnych metod do leczenia indywidualnych symptomów choroby, ale traktuję organizm jako jeden całościowy mechanizm w którym każdy z elementów pełni istotną rolę i jest powiązany z wszystkimi innymi. Terapia nakierowana jest na usuwanie przyczyn chorób a nie jedynie tłumienie ich skutków. leczy poprzez rekonstrukcję naturalnych, potężnych systemów obronnych organizmu, które aktywują jego zdolność do samoleczenia, nie wywołując przy tym żadnych skutków ubocznych. Opiera się na świeżym, ekologicznym pożywieniu, sokach owocowo-warzywnych, lewatywach z kawy i całościowej detoksyfikacji ciała; wszystko to w celu przywrócenia naturalnej zdolności ciała do samoleczania. Niezmierna obfitość składników odżywczych dostarczana codziennie w postaci świeżo wyciśniętego soku z owoców i warzyw ekologicznych, zapewnia organizmowi ogromną dawkę enzymów, witamin, minerałów i składników odżywczych. Substancje te rozbijają chore tkanki ciała, podczas gdy lewatywy pomagają w usuwaniu z wątroby toksyn zgromadzonych w organiźmie na przestrzeni całego życia.

Istnieją badania odnośnie skuteczności terapii Gersona w porównaniu z medycyna konwencjonalna w przypadku leczenia czerniaka, zostały opublikowane w MEDLINE (największa baza danych czasopiśmiennictwa dotyczącego nauk biomedycznych):

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9359807

Badania były przeprowadzone w celu oceny pięcioletniego okresu przeżywalności 153 pacjentów cierpiących na czerniaka. Wykazały one, że 100 procent pacjentów z faza I i II poddanych terapii Gersona przeżyło, podczas gdy tylko 79 procent poddanych terapii konwencjonalnej. W odniesie­niu do przypadków w III fazie raka (z przerzutami w blis­kim regionie) liczby te przedstawiały się odpowiednio: 70 procent i 41 procent, zaś z faza IV (przerzuty w rejonach odległych) – 39 procent przy stosowaniu terapii Gersona i 6 procent w przypadku terapii konwencjonalnej.

źródło:
http://www.terapiagersona.com.pl/
NEXUS nr 37, wrzesień-październik 2004

Film o terapii Gersona: